ستاره شناس ها اظهار می دارند که پاسخ دادن به این پرسش به این بستگی دارد که فضا به دور خودش می چرخد و تاب بر می دارد.این به آن معنا است که انسان هیچ وقت موفق نمی شود از کائنات خارج گردد زیرا مسیرش همواره به صورت منحنی می پیچد و او را به همان نقطه ای که از آنجا حرکتش را شروع کرده بود ،بر می گرداند.برای روشن شدن بهتر این مسئله بهتر است به نمونه ای که در زیر شرح می دهیم،توجه کنید.هوایمایی را در ذهنتان مجسم کنید که از نیویورک به سانفرانسیسکو پرواز می کند. در صورتی که هواپیمای مورد بحث در یک خط مستقیم پرواز می کرد،زمانی که بر فراز سانفرانسیسکو می رسید،در چند هزار کیلومتری بالای شهر قرار می گرفت.
علت این پدیده ،خمیده بودن سظح کره زمین است و هواپیمایی که به خط مستقیم پرواز کند،همیشه از مسیر خارج خواهد شد و به فضا وارد می گردد.
اما هواپیما برای پرواز عملا یک مسیر مشخص را طی می کند. در حالی که همچنان به پرواز خودش در مسیر منحنی ادامه دهد،سرانجام دوباره به نقطه شروع پروازش خواهد رسید.
ستاره شناس ها عقیده دارند که فضا به شکل مخصوصی خمیدگی پیدا می کند و تاب برمیدارد،منتها این خمیدگی را نمی توان بر روی کاغذ ترسیم کرد و ساختن یک مدل از این خمیدگی نیز امکان ندارد.لیکن خمیده بودن فضا و شکل خمیدگی آن را نمی توانیم با استفاده از یک سلسله محاسبات پیچیده ی ریاضی مشخص کنیم.
به این ترتیب،همان طوری که می توانیم یکسره به دور کره ی زمین پرواز کنیم و از مدارش خارج نشویم،در فضا هم می توانیم تا ابد به پروازمان ادامه بدهیم ولی هیچ وقت از آن خارج نگردیم.
